Στο καµαράκι δίπλα στο στούντιο συναντάµε και τους φοιτητές που ανήκουν στην ολιγοµελή µεν, µε µπόλικο µεράκι κι αγάπη δε, ραδιοφωνική οµάδα του Ελληνικού Μεσογειακού Πανεπιστηµίου. Ο “Rat FM” είναι ο ραδιοφωνικός σταθµός του ΕΛ.ΜΕ.ΠΑ. στα Χανιά από το 1995, µε µια σχεδόν δεκαετή παύση µιας και δεν υπήρχε ανάλογο ενδιαφέρον από τους φοιτητές όπως µας λένε οι συνοµιλητές µας και µε δυναµική επανεµφάνιση από το 2017, µε διαδικτυακή όµως πια µόνο παρουσία. Ο 27χρονος Χρήστος Ανταλόπουλος αποφάσισε µε 4-5 άλλα άτοµα να δώσει ξανά φωνή στο φοιτητικό αυτό µέσο. Ο ζεστός και φιλόξενος χώρος που µας υποδέχτηκε από αποθήκη που είχε γίνει, πήρε ζωή από την θέληση των φοιτητών οι οποίοι έβαψαν, δούλεψαν και βγήκαν στον αέρα. Η εκποµπή του Χρήστου έχει διάρκεια στον χρόνο µιας και γίνεται από όταν επαναλειτούργησε ο σταθµός, µε µια ενδιαφέρουσα λεπτοµέρεια, εκείνος από τη Χαλέπα κι οι υπόλοιποι παραγωγοί συνδέονται από την… Κέρκυρα! Οι πέντε φίλοι βγαίνουν κάθε Παρασκευή 11 – 12 στο “Rat Radio” και συζητούν για αθλητικά θέµατα. «∆εν έχουµε πολλή απήχηση και δυστυχώς δεν µας παίζουν και στη Λέσχη, ό,τι γίνεται είναι στο “µιλητό”» αναφέρει ο ίδιος, ο οποίος εκφράζει, ωστόσο, την ικανοποίησή του από το γεγονός ότι παλαιότερα µέλη και φοιτητές µόνο καλά λόγια έχουν να πουν από την προσπάθειά τους.
∆ΙΑΥΛΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
Επτά εκποµπές ακούγονται στο φοιτητικό ραδιόφωνο του ΕΛΜΕΠΑ, µε τον πρόεδρο του σταθµού Χρήστο Καµισάκη να κάνει την πιο vintage µουσική εκποµπή, µε βινύλια. «∆εν ξέραµε από εκποµπές, ούτε τα πιο βασικά τεχνικά όταν αναλάβαµε. Ξεκίνησα να κάνω την εκποµπή ελληνικής µουσικής πριν δύο χρόνια, µε συνεντεύξεις διανθισµένη, ενώ φέτος αποφάσισα να κάνω µία µε µουσική µέσω βινυλίων, κάτι που µπορώ να πω πως έχει απήχηση και το γουστάρουµε πολύ, κι εγώ κι η συµπαραγωγός µου», δηλώνει ο 22χρονος Χρήστος, ο οποίος εξηγεί ότι οι εκποµπές προσπαθούν να έχουν ποικιλία σε µουσική και θεµατική (ροκ, ιστορία µουσικής, dj’s, συνεντεύξεις, αθλητισµός κ.ά.). Ο τρίτος της παρέας, ο Κυριάκος Μπεχτσά Αναστασίου έχει αναλάβει χρέη ηχολήπτη. «Μού έµαθε ο Χρήστος τη χρήση της κονσόλας κι έκτοτε ασχολούµαι µε αυτό». Η ενασχόληση µε το ραδιόφωνο απαιτεί πολύ χρόνο όπως σχολιάζουν οι τρεις φοιτητές και δεν είναι λίγες οι βραδιές που έχουν ξενυχτίσει στο στούντιο φτιάχνοντας κι οργανώνοντας κάτι. «Παλιά υπήρχε ένα τοιχίο στη µέση του στούντιο και πολύ απλά το γκρεµίσαµε ένα βράδυ γιατί θέλαµε έναν ενιαίο χώρο µε αµεσότητα», αναφέρει ο Χρήστος Καµισάκης, ο οποίος βλέπει το ραδιόφωνο σαν ένα µέσο και τρόπο επικοινωνίας µε τους φοιτητές. «Ειδικά στην πρώτη εκποµπή που έκανα ένιωθα ότι γινόµαστε ένα µε τον φοιτητή. Ερχόντουσαν και εξέφραζαν τους προβληµατισµούς τους, µιλούσαν για την Σχολή κ.ά.», σχολιάζει, λέγοντας παράλληλα πως ήταν και είναι dj οπότε υπήρχε ήδη η ενασχόληση µε τη µουσική και ήταν ένα επόµενο βήµα το ραδιόφωνο. «Για µένα το ραδιόφωνο είναι ξεκάθαρα ένα χόµπι, ένα µέρος για να αράξω, να σχολιάσω και να κάνω εκποµπή µε τους φίλους µου» δηλώνει από την άλλη ο Χρήστος Ανταλόπουλος, ο οποίος µε σιγουριά αποκλείει την προοπτική επαγγελµατικής ενασχόλησης µε αυτό. Για τον ηχολήπτη Κυριάκο πάλι αποτελεί ένα είδος χόµπι για να γεµίζει όµορφα τον ελεύθερο χρόνο του, ο οποίος δεν απορρίπτει µια επαγγελµατική σχέση αργότερα, δίχως όµως να πιστεύει σε ένα ευοίωνο µέλλον για τον χώρο.
ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ
Στιγµές συγκινητικές, ξέγνοιαστες αλλά και ιδιαίτερες έχουν µείνει χαραγµένες στη µνήµη των τριών φοιτητών. «Το 2017 είχαµε το πρώτο µας πάρτι µετά την επαναλειτουργία του σταθµού κι είχανε έρθει παιδιά µέσω του προγράµµατος Erasmus. Ένα παιδί µπήκε σε µια αίθουσα που είχαµε για να αφήνουµε τα πράγµατά µας κι άρχισε να χορεύει αισθησιακά, αλλά ευτυχώς σταµάτησε κάποια στιγµή…», θυµάται ο Χρήστος Ανταλόπουλος, ενώ σε µια δεύτερη ιστορία που “ξεθάβει” κι αφορά το στούντιο µας λέει πως είχανε πάει δύο παιδιά για εκποµπή κι ο ένας ήθελε να φορτίσει το κινητό του, αλλά έβγαλε από λάθος το router κι έπεσε όλο το σύστηµα! Παρόµοιες ιστορίες πολλές όπως λέει ο πρόεδρος του σταθµού αλλά ευτυχώς όλα επανέρχονται πολύ γρήγορα. Ο Κυριάκος από τη µεριά του θυµάται µια πιο συγκινητική στιγµή, «βρήκαµε έναν εντελώς παρατηµένο σταθµό και καταφέραµε, σε ένα από τα τελευταία µας πάρτι, να έρθει τόσος πολύς κόσµος, που δεν το περιµέναµε κι αυτό που βλέπαµε µας έβγαλε το καλύτερο συναίσθηµα που µπορούσαµε να νιώσουµε». Μέσα από πολλή προσπάθεια, καταλήγει ο ίδιος, καταφέραµε κάτι.
ΠΗΓΗ: haniotikanea.gr